Geur en smaakloos
Alle zintuigen die een mens heeft zijn belangrijk. Allemaal hebben ze een eigen functie, en van geen enkel zintuig is het prettig dat het niet volledig of zelfs helemaal niet meer functioneert.
En wat zijn geur en smaak belangrijke zintuigen, waar je eigenlijk niet goed zonder kunt. Daar ben ik helaas bij ondervinding achter gekomen, nu ik door Covid-19, mijn geur en smaak van de ene op de andere dag kwijt ben.
Gelukkig kan ik nog wel goed zien, en heb ik een goed werkend geheugen, waarbij ik me nu bij het eten van mijn maaltijd probeer de smaak en de geur te herinneren van het gerecht wat voor me staat. Maar ik merk dat mijn eetlust een stuk minder geworden is nu ik er niets van ruik en niets van proef.
In de kleinschalige woning waar ik werk, word er in een half open keuken eten gekookt en gebakken waarbij de geuren door de hele keuken en woonkamer verspreiden. Nu pas begrijp ik het belang hier van goed. Want door de geuren word je eetlust opgewekt, het water loopt toch in je mond wanneer je de geur ruikt van vers gebakken appeltaart? Of dat stukje gekruide vlees? De bloemkool of de nootmuskaat over de boontjes? Dan krijg je trek in je eten en voor drinken geld eigenlijk hetzelfde. Mijn koffie moet thuis echt van DE zijn, want dat ruikt het lekkerst en heeft de voor mij perfecte koffie smaak. Maar nu? Ik weet nu alleen dat iets koud of warm is maar verder niet. Ik probeer me in te beelden dat ik de verse koffie ruik of ik probeer in herinnering te roepen hoe die sinaasappels ook al weer smaken en ruiken. Het is allemaal hetzelfde wat ik eet of drink. De gekruide kipfilet is net een stukje keukenpapier, de koffie smaakt naar niets en de sinas of 7 up herken ik alleen door het koolzuur wat in mijn keel prikt. Zelfs water smaakt niet naar water, maar naar niets.
Wanneer ik weer aan het werk ga, zal ik me meer bewust gaan zijn van wat geur en smaak doet bij de bewoners. Voortaan laat ik ze overal aan ruiken en misschien zet ik de afzuigkap wel op een lagere stand.
Maar niet alleen bij eten en drinken is het heel vervelend dat je niet kunt ruiken, maar ook bij het wassen, douchen, schoonmaken de was doen enz. Wanneer ik me sta te wassen of douchen, is het net of ik niet schoon word. Ik ruik immers niets, dus maakt het niet uit wat ik op mijn washand doe ik voel me niet fris. Ik moet aan mijn dochter vragen of mijn deodorant nog te ruiken is, mijn haar lekker ruikt naar pasgewassen fris haar enz.
Ik ben al een niet erge voorstander van veelvuldig inzetten van verzorgend wassen washandjes, maar nu al helemaal niet meer. Die ruiken nergens naar, of in ieder geval niet naar groene zeep of naar welk ander geurend was/douchegel. Dan moet het voor een aantal mensen toch een niet schoon gevoel geven? Wanneer je groene zeep ruikt of douchegel wat ruikt naar viooltjes , kokosmelk of welke andere geur dan ook, dan denk je automatisch aan wassen, schoon en fris.
Mijn wasgoed ruikt ook nergens naar, dus heb steeds de neiging het opnieuw in de wasmachine te doen. Ga er wanneer ik aan het werk ben extra op letten of het wasgoed wel fris uit de machine komt. Want hoe heerlijk is het om aan heerlijk fris wasgoed te ruiken en het dan keurig op te vouwen en in de kast te leggen.
Kijk het heeft ook voordelen, ik ruik vieze luchtjes niet en dat is soms best handig. En eten wat ik normaal niet lust kan ik nu wel eten. Maar gevaarlijk is het ook, want brandlucht bijvoorbeeld gaat me ook voorbij. En tijdens het werk is het toch wel handig om ook vieze luchtjes te ruiken, en bij wondzorg is de geur ook belangrijk. Ik hoop echt dat ik mijn geur en smaak weer terug krijg. Voor nu is het in ieder geval een goede les, hoe belangrijk geur en smaak zijn, een les die ik meeneem naar de praktijk van mijn werk.
#geurensmaakloos #wateengemis #praktijkles