AFSCHEID VAN ONZE MATRIARCH (oudste vrouwelijke bewoner)
Ik heb haar leren kennen toen ze al dik in de 90 jaar was. Ze was toen een echt dametje, dat met een tasje of een dikke leesmap onder haar arm geklemd, op haar nette schoentjes heen en weer tippelde van de huiskamer naar haar eigen kamer.Verkleinwoorden zijn vaak niet op zijn plaats om te gebruiken maar in dit geval wel. Ze was echt heel mager, broos, en klein. Ondanks haar kleine gestalte en gerimpelde gelaat, wist ze altijd precies wat ze wilde. Je maakte haar niets wijs, en ze ging haar eigen gang. Ze nam niet veel ruimte in beslag want het belangrijkste tijdverdrijf was de krant of een tijdschrift lezen, puzzeltjes maken en een glas Port drinken. Ze kwam uit bed wanneer zij dat wilde, at en dronk alleen wat ze zelf wilde, maakte een praatje alleen wanneer ze wilde, deed mee met een activiteit wanneer ze dit zelf wilde en ging naar bed wanneer ze wilde enz. Ze at alleen crackers met zo dik mogelijk besmeerd met boter, smeerworst filet American, salade en nog meer van deze liflafjes. Ze was gek op vis en vis hapjes, ze at altijd heel netjes met kleine hapjes en kleine porties. Ze dronk alleen koffie, met weinig melk en veel suiker, af en toe water en altijd een glas rode Port per dag. Ze was echt een beetje een “sierpaardje” en was gewend dat veel, zo niet alles voor haar werd gedaan. Ze zag ons verzorgenden dan ook als “personeel” en vond het volstrekt normaal dat alles voor haar gedaan werd en ze zelf niets hoefde te doen. Het was dan ook volstrekt ondenkbaar om aan haar te vragen of ze wilde helpen met het vouwen van de was bijvoorbeeld of een of ander klusje in het huishouden.
Er luidt een uitspraak die zij heel erg letterlijk toe heeft gepast in haar hele leven:
Je kunt het doen
Je kunt het laten
Maar het beste is, het laten doen!
Ze is er heel oud mee geworden, bijna 98 jaar. Wanneer we vroegen naar haar leeftijd leek ze wel wat trots te zijn en zei dan steevast, “op naar de 100 jaar!”.
Die 100 heeft ze niet gehaald, ze viel, brak haar heup en was te broos en te zwak om te kunnen opereren. Ze kwam op bed terecht en ze begreep goed dat ze niet meer beter zou worden. Ze haalde haar schouders op toen ik haar dit vertelde, ik neem maar zoals het komt, zei ze nog een paar dagen voor haar overlijden. En de dood kwam en nam haar weg.
De fles is leeg
De krant is uit
De puzzel opgelost
Het (levens) boek gesloten.
Onze Matriarch is afgereisd
Dag.
© Mariët de Landmeter