KERSTWENS 2020 IN VERPLEEGHUIS
Voor de meeste bewoners waar ik voor mag zorgen, bestaat er geen Corona. Zij leven in hun eigen “Bubbel” en daarin is geen plaats voor een virus wat de hele wereld over raast en zijn slachtoffers maakt. Als ze er al iets van meekrijgen is het vaak vluchtig en kort en zijn ze het al snel weer vergeten. Dat heeft zo zijn voordelen, tenminste dat ervaar ik. Thuis proberen we zo min mogelijk over Corona te praten, maar hoe meer je dat probeert hoe vaker je het er over hebt toch?Dat is niet zo tijdens mijn zorg in de woning. Daar kan ik dus een dag werken zonder het ook maar over Corona te hebben gehad. Simpelweg omdat het voor de meesten niet bestaat. Moet ik er wel bijzeggen dat we ook nog steeds tot de meest gelukkige instelling horen die het virus (nog) niet binnen de deuren heeft.
Wat wel bestaat voor de bewoners is Kerst(feest). Dat is er altijd geweest en zit dus ook nog in hun (lange termijn) geheugen. In aanloop naar de kerst probeer ik gesprekjes te voeren en activiteiten te doen en muziek op te zetten die te maken hebben met kerst om zo bij hun herinneringen te komen. Zo weet een van de dames te vertellen dat ze altijd met de hele familie uit eten gingen, elk jaar weer naar een ander restaurant. Weer een ander weet te vertellen dat er in haar tijd nog echte kaarsjes in de kerstboom geplaatst werden die met een lucifer werden aangestoken. Er moest dan altijd iemand in de buurt zijn en er stond een emmer water naast voor het geval dat!
Ik vroeg van de week of er nog mensen waren die een bepaalde (kerst)wens hebben. Is er iets wat jullie zo aan het eind van een jaar, aan het einde van jullie leven écht nog eens zouden willen doen of hebben? Nu kan niet iedereen daar een antwoord op geven natuurlijk, en dan probeer ik door middel van aanreiken van woorden en zelf verhalen te vertellen toch een reactie los te krijgen.
Een van de bewoners zegt graag een tochtje te willen maken in een luchtballon, een andere bewoner gruwt daarvan en die zou dan nog wel eens een reis willen maken naar een ander land. Niet allemaal komen ze tot een wens, maar wanneer ik opper of een bootreis misschien iets is, gaan er ogen glinsteren, Hé ja verzucht een van de bewoners, dát zou ik best wel eens willen. Mogelijk word deze wens ook versterkt door een herinnering aan vader die zeeman was. Prompt zet een andere dame luidkeels in…..:
Ja een reisje langs de Rijn, Rijn, RijnSamen in de maneschijn schijn, schijnMet een potje bier, bier, bier Aan de zwier, zwier, zwier….Op de rivier vier, vierEnz.
Op de achtergrond schalt het uit de luidsprekers “Stille Nacht, Heilige nacht”.
O, ja dat was het, we dachten na over de (kerst) wens.
Tja…geen twee dingen tegelijk dat werkt niet bij mensen die dementie hebben, eerst die wens dan maar uitdenken daarna komt Kerst.
Ik glimlach en geniet…..mijn aanloop naar de kerstdagen is gezet!
Ondanks alles wens ik iedereen fijne kerstdagen!