Op sterk water
Het is al snel duidelijk wanneer de ochtendzorg aan haar verleend word, dat ze ergens verdrietig over is.
Ze tobt ergens over.
Ze heeft slecht geslapen verteld ze. Er is iets met een familie lid wat niet goed is.
Ze kan niet vertellen wat het is maar zegt ze: “hij staat op sterk water”.
Wanneer ik niet had gemerkt dat het haar zo aangegrepen had, was ik in lachen uit gebarsten!
Nee, nee zegt ze er direct achteraan dat klopt niet wat ik nu zeg het moet iets anders zijn.
Gelukkig ben ik niet gaan lachen, ik merkte wel dat ze erg van
slag was.
Bedoelt u soms dat hij op sterven ligt? probeer ik…
Nee, dat ook weer niet. Hoe heet dat wanneer je iets in je neus krijgt?
Zuurstof?
Nee dat ook niet….
Sondevoeding?
Ja, dat bedoel ik, hij kan niet meer slikken dus krijgt hij sonde voeding.
Nu we weten dat het hierom gaat, schiet ze zelf in de lach van haar verspreking! Hoe kom ik er toch bij hé zegt ze “op sterk water” dat is toch wel even iets anders.
Ik heb met haar te doen, zeker wanneer ze even later niet meer weet wie er nu ziek is in de familie en ze er van overtuigd is dat het om haar man gaat, wat dus niet zo is. De dag ervoor heeft ze samen met haar man zitten huilen omdat er een schoonzus overleden zou zijn wat ook niet zo is.
Die “verspreking” is dan nog zo erg niet, ze is nu steeds maar weer opnieuw verdrietig, en rouwt om mensen waar niets mee aan de hand is.
En om wie het nu écht gaat vergeet ze steeds.
Het enige wat ik kan doen is ze af en toe eens een dikke zoen en knuffel geven om haar te laten voelen dat ik met haar meeleef.
Reactie plaatsen
Reacties