Vergeet het maar!

VERGEET HET MAAR!

Tijdens een van de maaltijden in de woning, krijg ik als zorgmedewerker nogal eens dezelfde vragen en opmerkingen te horen.

Vaak heb ik het niet eens in de gaten en geef ik evenzoveel keer hetzelfde antwoord.

Plotseling zegt een van de bewoners tegen mij: "Tjonge je moet hier nogal eens hetzelfde aanhoren he"?

Ach ja ze kunnen er ook niets aan doen dat weet ik wel, het komt door hun ziekte.

Ik antwoord haar dat ik het totaal niet erg vind om tig keer hetzelfde aan te moeten horen en vaak moet herhalen.
Voorzichtig vraag ik haar, maar u dan? Bent u niet bang dat u dit ook doet of gaat doen?

Mevrouw heeft een aandoening die dementie veroorzaakt maar waarbij het geheugen nog lang in tact kan blijven. En ze weet dus heel goed dat ze ziek is een ook heel vergeetachtig kan gaan worden.
Ach…antwoord ze me; ik zal dit waarschijnlijk ook wel gaan doen en misschien ben ik ook al wel wat vergeetachtig, dat weet ik dus niet goed.

Ik weet dat het bij mijn ziekte hoort.
Ze zegt dit alles zo bedaard en rustig alsof het haar niet aangaat, hoe kan dit dan toch dat ze hier zo rustig onder blijft, je zou er toch van in paniek raken!?
Het is zó ontzettend verschillend hoe mensen om kunnen gaan met verdriet en ziekte. Ik ga voorzichtig nog wat door op dit onderwerp. Hoe kijkt zij daar dan tegen aan? ‘Voelt u geen paniek of onrust wanneer u bedenkt dat dit bij u ook aan de orde zou kunnen komen. Dat u dingen gaat vergeten en herhalen”?

“Nee hoor, het helpt toch niet om hier over na te gaan denken, als het zo is dan is het zo”. Wel zou ik het voor mijn kinderen erg vinden dat ik hun namen vergeet of niet meer weet wie ze zijn”.

Maar daar heb ik wat op gevonden, vertrouwd ze me toe. Wanneer ik ’s avonds in bed lig, herhaal ik namen en belangrijke dingen tig keer achter elkaar, dan hoop ik dat ik door dat herhalen in ieder geval die belangrijke dingen niet vergeet”.

Ik krijg kippenvel op mijn armen, ze heeft me al verschillende keren verteld dat ze zo slecht slaapt, en nu denk ik te begrijpen waar dit van komt.

Ik zie al voor me hoe ze uren achter elkaar als een Mantra in haar hoofd aan het oefenen is om in ieder geval niet te vergeten wat ze absoluut niet wil vergeten.

En eventjes wens ik, dat ze nu maar vergeet dat ze vergeet want soms is vergeten beter dan onthouden.