Wilt u met me trouwen?
Door aanhoudende lichamelijk klachten na mijn Covid besmetting, kan ik bepaalde houdingen en handelingen niet meer zo soepel uitvoeren.
Je hoeft helemaal niet oud te zijn om je “krakkemikkig” te voelen!
Het is niet prettig voor me om met deze klachten te werken maar het levert wel hilarische momenten op. En dat maakt het dan weer helemaal goed!
Op de rand van het bed zittend, zit ze te wachten tot haar schoenen uitgedaan worden en ze verder omgekleed wordt voor de nacht.
Op mijn hurken zitten is er niet bij die avond, dus ga ik een beetje steunend en wat moeilijk op mijn knieën zitten voor het bed. Ze heeft in de gaten dat ik niet zo soepeltjes ben en zegt: “tjonge, nu moet je voor mij nog moeilijk doen en ga je voor me op de knieën”.
De uitspraak voor iemand op de knieën gaan, wordt vaak geassocieerd met iemand ten huwelijk vragen.
En in een reflex pak ik haar hand vast, kijk in haar ogen, en zeg met lieve stem, “Wilt u met me trouwen?”
En ja hoor, het “kwartje” valt, ze vervalt in een grinnikende lach, pakt mijn hand in haar beide handen vast en zegt:
“Trouwen met je? Nee dat wil ik niet, maar ik wil je wél heel graag houden”!
Nou daar doe ik het voor!
Wat is werken in de ouderenzorg toch prachtig, mogen zorgen voor al die “pareltjes van mensen. Ik wordt er zó blij van.